اموزش ترانه سرایی_پارت یک

 

 

 

سلام امروز میخوام یکم از ترانه سرایی حرف بزنیم. راستش چون میدونم توی سایت های دیگه هیچ مطلب بدرد بخوری پیدا نمیشه و همه ی مطالب کپی شده از هم هستند. خواستم اون چیزایی که خودم یاد گرفتم رو به اشتراک بزارم. چون میدونم خیلیا فرصت یا توان رفتن به کلاس های ترانه سرایی رو ندارن. واسه همین گفتم تجربیاتم رو با شما به اشتراک بزارم شاید به درد شما خورد. البته بنظرم نرفتن  این کلاس ها هم بهترین کاره. کلاس های اموزشی تنها باعث میشن زود تر به مسیری که میخوایی برسی ولی اعتماد بنفسی که خودت ترانه سرایی یادگرفتی کجا و اعتماد بنفسی که از اموزشگاه ها ترانه سرایی  بدست اوردی کجا. اصلا یکی نیستند و اصلا قابل قیاس با هم نیستند. وقتی کلاس های اموزشی ترانه سرایی یا نویسندگی بری همیشه ی همیشه یه شکی مثل خوره به جونت می افته و اونم اینه که با خودت میگی یعنی من درست نوشتم؟ یعنی الان ترانه م یا نوشتم قابل قبوله؟!

من خودم چون علاقه ی زیادی به داشتن اقا بالاسر ندارم و دوست ندارم یکی هی بهم بگه اینکارو بکن، اینکارو نکن یا اینکار غلطه، اینکار درسته اصلا به هیچ کلاس اموزشی نمیرم. همیشه سعی میکنم خودم اون چیزی رو که میخوام یاد بگیرم. درسته که خیلی مسیر سخت و طولانی هستش اما واقعا رسیدن بهش دلچسب و لذت بخشه. و یه اعتماد بنفس خاصی رو به ادم میده. و اما بریم سراغ ترانه سراییمون.

همه ی نکته هارو نمیشه تو یه مطلب بیان کرد. پارت به پارت پیش میریم.  امیدوارم که چیزایی رو که میگم به درتون بخوره و منم اینجا یه ثوابی ببرم. یه نکته ی دیگه ای هم که باید میکنم. اینه که من زیاد نمیخوام تخصصی بنویسم  و مثه یه استاد عبوس و بداخلاق رفتار کنم. خیلی دوستانه اون چه که باید بدونید رو براتون بیان میکنم. 

اولین قدم و مهم ترین قدمی که یک ترانه سرای اماتور باید برداره مطالعه ی ترانه های قوی هستش. درسته که ما الان تو دوره ای هستیم که ترانه ها معنای واقعیشونو از دست دادن. الان خواننده ها برای اینکه پولی از جیب مبارکشون در نره چند تا کلمه تنگ هم میچسبونن و یه ملودی هم روش میزارن و میفرستن تو سایت و میدن به خورد مردم. اینا اسمشون ترانه نیستن. اینا فقط متن های هرز هستند. شما یه خرده باید برید به زمان های قدیمی تر، مثل ترانه های اقای جنتی عطایی، شهریار قنبری و اردلان سرافراز. این سه بزرگوار اونقدر ترانه های قوی دارند که خودشون به تنهایی از صد تا کارگاه ترانه سرایی بهترند. کافیه با دقت بخونینشون. کلمه های جدید و جمله بندی های نابشون واقعا معرکه س. ترانه هاشون پر هستند از ارایه های ادبی. روزی باید چندین و چند ساعت مطالعه داشته باشین. نه تنها ترانه بلکه باید شعر هم در کنارش بخونین.  روزی باید چندین و چند ساعت مطالعه داشته باشین.
چرا میگم مطالعه ی زیادی باید داشته باشید؟! دو دلیل داره. دلیل اولش این هست که با قالب های متفاوت ترانه اشنا میشید و نوشتن ترانه تو اون سبک ها براتون اسون میشه. و دومین دلیلش هم اینه که هر چقدر مطالعتون بیشتر باشه همونقدر دامنه ی لغاتتون گسترده تر میشه. زمانی که شروع به ترانه سرایی میکنید تازه به این موضوع پی میبرید که اصلا هیچ لغاتی بلد نیستید. چون قافیه بندی مصرع ها بشدت براتون سخت میشه.  اگه دامنه ی لغاتتون بالا نباشه. مطمئنا توی قافیه به مشکل جدی برمیخورید. پس قدم اول چی هست؟!
مطالعه ی اثار قوی ترانه های ایرانی هستش. مثل ترانه های اقای ایرج جنتی عطایی، شهریار قنبری و اردلان سرافراز
اگه توان خریدن کتاب ترانه هاشون رو ندارید. میتونید کتابای پی دی افشون رو از نت دربیارید. یا مجموعه ترانه ی های این ترانه هارو سرچ کنید و مطالعشون کنید.

پارت بعدی....یادداشت برداری از ترانه ها و قالب های ترانه